Etimoloji

Bayrak sözcüğünün aslı Türkçede mızrak anlamına gelen “batrak”tır.^[1] Oğuzların batrak şeklinde kullandığı kelime Uygularda ise batırmak, saplamak fiilleri manasında kullanılan “batruk” idi.^[1] Eski Türklerdetoprağa saplanan, batırılan mızrağın üzerine hanedanlığı temsil eden renklerde kumaşlar, ipler asılırdı.^[1] Mızrağın ucuna da altın veya değerli madenlerden kurt başı gibi kağanlık alameti takılırdı.^[1] “Toprağa batırılan mızrak” anlamındaki bayrak sözcüğünün anlamı, zamanla “dalgalanan millî simge”ye kaymıştır

Tarihçe

Antik çağlarda kullanılan savaş bayrakları “bayrağımsı” (“vexilloid”) olarak sınıflandırılabilir. Bunun örnekleri arasında Ahameniş İmparatorluğu’nun savaş bayrağı Derafş Kaviani ve Roma lejyon standartları bulunmaktadır.

Orta Çağ’ın ortalarında bayraklar savaşlarında asilzadelerin kendilerini belli etmek için kullandıkları semboller halinde geldi. Bayrak taşıyan bir şövalyeyi ayırt etmek kalkanında arma bulunan bir şövalyeyi ayırt etmekten daha kolaydı. Geç Orta Çağ’da Eski İsviçre Konfederasyonu gibi devletler de savaşlarda bayrak kullanmaya başladı. Erken Modern Dönem’de askeri birimlerin kendi bayraklarının olması yaygın hale geldi.

17. yüzyılın ortalarındaki Yelken Çağı’nın zirve dönemlerinde gemiler geleneksel olarak (daha sonraları bu yasal bir zorunluluğa da dönüştü) tabiiyetlerini belli eden bayraklar taşıyordu. Bu bayraklar zaman içerisinde günümüzün ulusal bayraklarına ve denizcilik bayraklarına dönüştü. Bayraklar aynı zamanda denizcilikte bir iletişim yolu haline de geldi.

Bayrakların askeri veya denizle ilgili amaçlar dışında kullanılması milliyetçiliğin yükseldiği 18. yüzyıl sonlarına rastlar. 19. yüzyıl sırasında egemen devletlerin bayrak sahibi olması standart hale geldi.